Rozdział 1
-I jak się czujesz? - zapytał zachrypniętym głosem Jai. Od czasu do czasu zaciągał nosem, tak aby katar z niego nie wyleciał, był zmarznięty i wiał na niego silny i zarazem bardzo mroźny zimowy wiatr. Stał schowany w krzakach, tak, aby nikt go nie zauważył, bo w końcu powinien być w kościele na pasterce.
-A czy przypadkiem nie zadawałeś mi tego pytania jakieś 5 minut temu?- zaśmiałam się cicho do słuchawki. To słodkie ze się tak o mnie martwi, ale czasem mnie to już męczy. To ciągle powtarzanie "Nie Jai, nic mi nie jest, to tylko przeziębienie, wyluzuj". Kochany jest, ale nigdy mu tego nie powiem. Choćbym nie wiem jak bardzo chciała. Zawsze mam ochotę powiedzieć mu prawdę, że chyba się w nim zakochałam. Ale nigdy tego nie zrobię, na pewno nie pierwsza. Lubie nasze nocne rozmowy, są takie zakazane, obydwoje mówimy bardzo cichutko, wszystko jest takie romantyczne. Ale tylko wtedy.
-Dzień dobry Pani Jackson - krzyknełam zerkając do kuchni, gdzie przeważnie możną ja było spodkac
-Witaj, Feancesco. Czyżby twoja mama znowu miała jakies wazne spodkanie? - zapytała mnie slodkim głosikiem pani domu. Wytarła rece w biały jedwabny fartuszek i pocno mnie uscisneła. lubiałą ta kobiete, była dla mnie czulsza od mojej własnej matki.
- Blanca nadal spi ?- nawet nie odpowiedziałam na zadane mi pytanie
- Tak, idz to może ty ją dobudzisz - wskazała dłonią na schody, które znajdowały sie na wprost dużej i masywnej choinki. Dom państwa Jackson jest bardzo duzy, ale i przytulny. Panuja w nim ciepłe, stonowane kolory, przeważnie biel, krem, ciepły brąz. Odwracając sie na pięci ruszyłam w strone salonu, a nastepnie schodów, potem korytażem, az w końcu znalazłam sie w pokoju Blancy. Na moje szczeście już nie spała. Siedziała w swoim pokoju przed niewielką toaletką z rustrem, rozczesując długie niesforne włosy. Przywitałam się i usiadłam, a raczej zuciłam sie na łózko.
-Co dziś robimy? Swięta sa, wszytsko pozamykane, może pójdziemy z tymi debilami ulepic bałwana?- z mojego gardła wyrwały sie zachrypnięte słowa
- Wiesz jak to sie skończy. Walka na śniezki, a tylko siebie posłuchaj
- Ale co ?- wstałam podpierając sie na łóżku łokciami
- Chrypka - powiedziała odwracając sie w moją strone. Czasem moje rozmowy z Blanką są banalne i nawet puste. Nie wnoszą żadnego sensu, tak było i tym razem, Przeciez i tak pójde na to głupie pole i tak bede sie żucac sniegiem, jak dzieci. Poprostu nieważne, chce sie dobrze bawić, bo mam niesamowicie dobry humor.
Niezdazyliśmy sie nawet podzielić na grupy, gdy ja oberwałam już snieżką. Wiedziałam czyja to sprawka. Powoli obruciłam się do Jai'a, który z łobuzerskim usmieszkiem spoglądał na mnie zza opadającej grzywki na oczy. Szydersko się zaśmiał, a ja wystawiłam mu język. Gdy tylko sie obrucił, podbiegłam i wskoczyłam mu na barana. Jemu jednak zachwialy się nogi i upadl na ziemie, a ja razem z nim. Musiałam za gwałtownie na niego naskoczyc skor aż upadł. Obydwoje zaczeliśmy sie głosno smiać. Jai przewrócil sie z buzi na plecy tak ze ja siedziałam na jego brzuchu. Złapał mnie jedną ręką za moje dłonie, a druga, wolną dłonią zgarnął śnieg i wtarł mi go w twarz. Byl od mnie o wiele silniejszy przez co niemogłam wykonac zadnego ruchu reką aby odplacić mu sie tym samym. Postanowiłam wiec, uderzyć w jego czuly punkt. Dosłownie rozumiejąc "czuły punkt". Kopnełam go letko, ale jadnak kopnełam w sam srodek jego krocza, a on zawył z bólu, wijąc sie jak wąż. Mój śmiech sie spotęgował i niemoglam złapać powietrza. Korzystając z chwili, obrzuciłam go spora iloscią sniegu.
-Nie zadzieraj zemną kochanie- odparłam wstając i posyłając mu buziaka. Reszta znajomych równiez dobrze sie bawiła, jednak nie było żadnych ofiar jak w naszym przypadku. Rozglądnełam się w koło, każdy był czerwony, mokry i przemęczony. Postanowiliśmy wrócic już do domów.
- Tak szybko ? - krzyknoł Arthur który własnie w tym momęcie lepił ładna, ksztaltna kóle śniegu
- Mineło juz półtora godziny, cwelu - pchneła go zaczepnie jego dziewczyna Darsy
-O ! Teraz przesadziłaś - Arthur poderwał Darsy z ziemi, zarzuciła przez ramiona i pobiegł by wzucić ja w najwiekszą zaspe.
-Zbieramy sie, zostawmy ich samych- stwierdziła olwacko Lori
-Idżcie bezemnie - w smieszny, piskliwy sposób powiedział Jai, który nadal leżał na ziemi, w sniegu, trzymając sie za krocze i podnosząc ręke do góry.
-Choćmy do mnie Joe sie ucieszy- Lori ruszyła w strone swojego domu, a za nią Meg, Blanca i Nathan. Ja tez chciałam już z nimi isć i odwiedzić Jorge'a, gdy nagle w mojej głowie odezwało sie sumienie. W końcu niemoge zostawić tu w poł zyjącego Jai'a. Zatrzymałam sie w pół kroku i spojrzałam na niego. Chciał wziąsć mnie na litosć robiąc maslane oczka, a ja neistety mu uległam. zawsze to robie. Porzykucnełam przy nim, oczepałam mu kurtke z sniegu i podałam dloń by mógł wstać.
-Franky Słuchasz mnie w ogóle ? - zapytał wyrywając mnie z rozmyslania nad rzeczmi, które w nim lubie
-Jasne, że tak - śturchnełam go lekko w reke, usmiechając sie przy tym.
- To co powiedziałem, księzniczko ?
-Że...-przerwałam- tego akurat niedosłyszałam- zaśmiałam sie sama z siebie. Chłopak sie zatrzymał, łapiąc mnie za łokcia, co spowodowało, ze i ja sie zatrzymałam. Delikatnie obrócił mnie tak abym stała do niego przodem i podniusł mi brodę bym mogła na niego popatrzec. Jai jest tylko troche odemnie wyzszy, nie należy wiec do wysokich chłopców, dlatego bez problemu mogłam styknąć swoim nosem o jego. I własnie to zrobiłam. Bo gdy podniosłam głowę, odległość pomiędzy nami była tak nie wielka ze jeśli ktoś włożył pomiędzy nasze klatki piersiowe kawałek gazety to zapewniam go nigdy by nie wypadła. Czułam jego oddech na mojej twarzy. Był słodki zapewne spowodowany truskawkowymi żelkami w kształcie misiów. Serce zaczęło mi szybciej bić, a w gardle urosła wielka góla. Gdybym tylko przekreciła glowe mógłabym go pocałować. W końcu mogłabym zasmakować jego ust, które były stworzone do całowania. Jai objął mnie dwoma rękami w pasie, a ja machinalnie położyłam moje dłonie na jego ramionach. Zamknęłam oczy, czułam ze on robi to samo. Powoli przekręciłam głowę...
